Her şey her zaman çok karışık zaten.
Basitleştirmek için bile önce karıştırmaya ihtiyaç duyuyor insan...
Zor adamım çok zor
yaşamak zor
kabul etmek
yetinmek
bilmek
hissetmek
O kadar kalabalık ki sokaklar
kafanın içinde bin bir şeytan var.
Uykudan uyandığın o ilk saniye
rüyalarını gerçek sandığın
sanrıyı anladığın o ilk saniyede özsün
bir tek o saniyede sen varsın
gerisi porselen insan...
Ölesiye yapay.
canımı öylesine yakıyor ki
öylesine
Kaçmak kurtulmaya yetmiyor
sen kendini hiçbir zaman bırakmıyor.
Çözümsüzlüğün yeterinde
azalıyorum.
Her geçen gün kendimden yiyorum
içime ağlıyorum anne...
Ta içime kadar ağlıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder