Algı bilgiyle sınırlı
ve ne yazık ki bilgi oldukça sınırlı.
Yetişemiyor insan şüpheli varlığa
Zaman çokluğu kadar az
yokluğu kadar var...
Varlıkla yok oluyor işte insan.
Eskiden mutlu bir insandım.
Şimdi daha da mutluyum.
Fark ettiklerim etmediklerimden az olsa da
bilmediğimi öğrendim.
Sadece bir insan için bile var olsam
kendi yokluğumu kabul etmem için yeterliydi.
Dünyada izim var.
Acıyla, ağrıyla kaydettim kendimi.
Her saniyesinden sonsuz bir keyif aldım evet.
Kaybettiklerime döktüğüm göz yaşlarım bile,
ucuz göz yaşlarım bile vazgeçilmezdi.
Anne bak ben büyüdüm ve o kadar küçüğüm ki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder