Cem Adrian paşa...
Seviyorum.
Uykusuz bir gece ve saat epey geç diye başlayan tatlı müzikli acı dilli şarkısı.
Hayat hayat bırak peşimi...
İnsan gerçekten bazen vazgeçer, biliyorum.
Hayat gerçekten başka bir karakter gibi gelir, biliyorum.
Biz olmadan da var...
Bilinen gerçekliğin, bilinmeyen tarafı için götümüzden uydurmalar...
Bugüne kadar kafasına gelmiş, içine sinmiş, deneyimle gerçeklenmiş,
herşeyi bilen ben;
açıklıyorum.
Hayat dediğimiz şey, kendisinden bahsederken yaşadığımız şey oluyor.
İşte herşey yani.
Ben kendi hayatım, sen kendi hayatın.
Her zaman sevdiğim anlar yaşamıyorum ama büyük ihtimalle onları da ben yapıyorum öyle.
İyi de oluyor zaten çünkü başka türlüsünü bilmediğimden mutsuz olmayınca mutluluğu anlayamıyorum zaten.
Kabul etmek zor oluyor gerçekten de.
Koca hayat...
Yükü taşınmıyor bedende...
O yüzden de ruhunu geniş tutmalı insan.
Kolay mı koca hat, taşınır mı hiç bedende...
Ruhta yer açmalı insan.
Zamana hapsetmeyi bilmeli birilerini, bir yerleri, anıları...
Eternal sunshine of the spotless mind.
Yenilenmeli insan...
Hiç işte yakari takari...
