Ne kadar da elsin insanoğlu.
İçini boşalttığın kelimelerle sözümona güzellikler fısıldıyorsun.
Belli ki ruhun bedenden gideli çok olmuş
ama sanki varmış gibi şiirler okuyorsun.
İncittiklerin senden ölesiye bağımsız
hiç bağlanmamışsınız gibi,
sanki her şey birbirine bağlı değilmiş gibi...
Evreni yönetiyorsun zekanla
bir tek kendine...
Tanrıcılık oynayan insanlar gördüm.
Tanrılar bir şey bırakmadı çocuklarına,
El gibi uzaklardan incitme insanoğlu...
Gel, daha yakına gel
Gör akıttığın yaşları,
hisset sen de koyduğun taşları...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder