Hiçkimsenin olduğu bir yerde
kahve ve sigarayla,
içki ve esrarla ölümü beklemek var aklımda.
Yaşamın, yaşamanın kaygısını taşımadan,
Iyi biri olmaya çalışmadan...
Birilerine bir şey anlatmak için değil
Sadece kusmak için…
Kurduklarımın karşısında duran gerçeklerimi
Var edilmiş en aşağılık kelimelerle kusmak için…
Ölene kadar yazmak var aklımda.
Müzik öyle bir doldursun ki kafamı,
sesi alabildiğine yüksek
kelime aklıma düşmeden, düşsün elime...
Rahatlık, ölümle gelen rahatlık...
Kaygısızca, terbiyesizce, tek başına...
Ağzımdan gelen kan sigarama bulaşırken,
hiçbir üzüntü yaşamadan tütsün duman.
Umut yok, belki de hiç umut yok.
Lanet olasıca yalan yüzlere gülmeden...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder