Parçayım bütünden
iliklerime kadar hissediyorum bunu.
İliklerimi çok hissetmiyorum ama
ayrılık yıkıyor beni, bozuyor sinirimi.
Onca düşmanlık, anlaşmazlık, boş vermek, boşa vermek...
Gören göze çaput bağlama sanatı; insanlık.
Oysa ne kadar da kolay
sıyırınca, kendini kendinden insan.
Yok ama yok sayamam ben.
Aklımda da ruhumda da yer yok hesap defterlerine.
Onun yerine ne defterler var içeride
Ne masallar, ne güzellikler, ne sevgiler, ne sevgililer, ne aşklar, ne ormanlar, ne nefesler var içimde...
Yansın boş ver can...
Ateşin iyisi de kötüsü de candır can...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder