Elimde değil, dilime hakim olayım:
İyi insan nedir bilmiyorum, kuşkusuz göreceli, kuşkusuz tanımlanamaz.
Genel yargılar var daha çok, onlara göre iyi-kötü oluyoruz.
Peki ya kendini iyi diye tanımlamak ne demek.
Bence biraz içeriğini çürütüyor o.
Ben de yapıyorum bazen, ayırmayayım kendimi.
Ama kendini iyi zannedip de;
kendinden başka kimseyi düşünmeyenleri
kendini bir grubun başı ilan edip, ona buna hükmedenleri gördükçe çileden çıkıyorum.
Hangi hadle acaba kendini bir halt zannedersin, sözde dostum, yalan cinsdaşım.
Eline verilen sevgiyi, saygıyı
alıp da hangi hadle kendini sözde yücelere çıkartmak için kullanırsın.
Acaba daha ne kadar duymayacaksın,
kendin olmanın sana verdiği rahatsızlığı.
Yarattığın etkilere verilen tepkiler, elbet kaybeder etkisini
zaman geçer belki ama yok olur gider.
Ya senin yastık kardeşim,
Etkin hep içinde.
Yastığa koyduğun kafan her seferinde daha da çirkinleşecek.
Hiçkimse o kadar masum değil kardeşim.
Kendine söylediğin yalanlar gün gelip bitecek,
ya da seni yiyip bitirecek.
Çok geç olmadan dön bak derim,
sana yemin ederim
hiçbir edinim, hiçbir para, hiçbir güzellik
seni benden daha büyük yapmayacak, beni senden yapmadığı gibi.
Demiyorum ki hata yapma,
egodur yenilirsin,
Ama gözünü açık tut kardeşim, başkasına değil, kendine.
Özür dilemek seni daha küçük yapmayacak ne de olsa.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder