Eskiden derdim ki " hayatımda olacağını bildiğim tek şey ölüm ve yalnız öleceğim, demek ki yalnız da yaşayabilirim".
Fikrimi değiştirdim " madem ki yalnız öleceğim, ne bok yemeye yalnız yaşayayım".
Seviyorum beni sevenleri, lan sevmeyenleri de seviyorum. Yazık içlerinde sevgi yok, ben vereyim bari biraz. Ama maddem bitmiştir onu söyleyeyim. Daha kimseye veremem maddeler, sevgi gösterileri, iyilikler falan. Yok la zamanı gelir yine veririm. Ama o zamana kadar, siz sevin la birazcık, birazcık da siz verin bakalım nasılmış.
Dostlarım var. Güzel dostlarım, her bokumu kabul edenler.
İyi ki malsınız la, hem yeniler, hem eskiler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder