Sizin de öyle mi bilmiyorum ama benim kafamda hep şarkı çalıyor. Sanki böyle bir radyo var gibi, milyonlarca düşüncenin arasında bir de şarkı Mesela bu sabah Felicita ile uyandım, rüya gördüm ama şimdi hatırlamıyorum. Felicita dinlediğim bir yerde miydim? Annem sever çok, ondan mı? Annemin 40 yaşını hatırladım geçen gün. Hayatlarımız birbirine dolanmış tabii ama ne kadar farklı! Aynı hayatı yaşamadık biz. Belki birlikte bile yaşamadık mı yanyanaydık çogunlukla, ama apayrı. Yalnız bıraktım onu o da beni mi yalnız bıraktı? Bir anne çocugunu asla yalnız bırakamaz ki Anneler ne kadar şanslı. Bilinç için inanılmaz bir eğitim... Sanırım ben anne olmayacağım, çok da vaktim kalmadı. Bu yaşamda bu ilerlemeyi kaydedemeyeceğim. Her ne kadar benim için cennet, cehennem, reenkarnasyon, ruh vs oldukça inalılmaz görünse de Bilinçlerimizin bir şekilde birbirine bağlı olduğu ve bedenlerimiz (yani belki de hücrelerimiz) olmasa da yeniden annemle buluşup bu korkunç, bitmek bilmeyen ısdırabı ve ondan edindiğim mükemmeldersleri anlatmak hayalinden vazgeçemiyorum. Kafamda hep müzikle...