26 Eylül 2010 Pazar

NEVERLAND AKŞAMÜSTÜLÜĞÜ

Yanan sigarasını aldım, bana hiç durmadan surat asan çocuğun. dayanamıyorum bana surat asılmasına.
İstiyorum ki; etrafında olduğum her insanoğlu, gülümsesin. Ellerine bir gerekçe vereyim ve astıran neyse yüzü, hiç değilse o an için görünmez oluversin.
Rüzgar hafif esiyor, biraz üşütür gibi ama aslında sadece ürpertiyor.
İkinci rakımı içiyorum.
Günü ben batırırım belki bugün.
Belki de sarhoş olurken ben, batıverir.
Hiçbir şeyi umursamadan, istediğim yere gelip, akşamüstünün beşinde rakı içecek kadar büyük olmayı seviyorum.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder