Kafamda o kadar çok cümle dolanıyor ki, yine şekillenemiyorum.
Hayalperest dünyamda hepimiz biriz. Hepimiz denk, hepimiz tek.
Ama uygulama alanı benim dünyamdan o kadar farklı, o kadar garip ki.
Korku çok vahim, ve ben hemen hemen herşeyden korkuyorum.
Birini sevmekten, başka birini sevmemekten korkuyorum.
Birini görmekten, başka birini görmemekten.
Her ucundan korkuyorum herşeyin.
Kuşku, şüphe ve kaygı içimi yiyip bitirirken
yok olmamaktan korkuyorum.
Nedenleri mühim mi bilmiyorum.
Ölmekten çok korkuyorum,
Bilmediğim herşeyden korktuğum gibi.
Bilmemektense ölesiye korkuyorum.
Dönüp dolaşıp
en çok
kendimden korkuyorum.
Yaratan olduğumdan ötürü.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder