an ne kadar ansa
gördüğün o kadar gördüğün değil
sandığın...
sandıklarımızı andıklarımızla
oluşturduğumuz geçmişlerde
mutluluk gözyaşları dökerken
ne kadar da yalnız..
yalnız
yalnızca ben ve kimken...
her kimsem...
hiçkimseyken..