Çünkü ben öyle bir insan değilim.
Kendi öfkeme de öfkelenirim.
Düşünürken aradıklarım başkalarının hataları değil
kendiminkilerdir
çünkü insanların hata yapabileceğini bilirim.
Sevmek sevmemekten güzeldir
yaşayarak öğrendim...
Suratsızlığin kimseye kazandırdığını görmedim
ama
gülen yüzle kimleri hayatıma ekledim.
Rahatlıkla söyleyebilirim ki gidenleri ben kovmadım.
Diyeceğim o ki;
yavaş yavaş oluyor insan
olmadıkça oluyor...
gidene niye gidersin diye sorarım
gelene de kapımı ardına kadar açarım...
Şemsiyeler mesele değil,
bu ruh bende oldukça içeri daha çok kazık alırım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder